من به آمار زمین مشکوکم تو چطور؟

اگر این سطح پر از آدمهاست

پس چرا این همه دلها تنهاسـت؟

بی‌خودی می‌گویند هیچ کس تنها نیست

چه کسی تنها نیست؟ همه از هم دورند

همه در جمع ولی تنهاینـد

من که در تردیدم. تو چطور؟

نکند هیچکسی اینجا نیسـت

***

گفته بود آن شاعر:

هر که خود تربیت خود نکند حیوان است!

***

آدم آنست که او را پدر ومادر نیست

من به آمار، به این جمـع و به این سطح

 که گویند پر از آدمهاست

مشکوکم

***

نکند هیچکسی اینجا نیسـت

من به آمار زمین مشکوکـم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست؟

***

من که می گویم نیست

گر که هست دلش از کثرت غم

 فرســـــــوده است

یا که رنجور و غریب

خسته و مانده و درمانده براه

پای در بند و اسیر

سرنگون مانده به چـاه

خسته وچشـم به راه

تا که یک آدم از آنچا برسد

همه آن جا هستـند

هیچکس آن جا نیست

وای از تنهایی

همه آن‌جا هستـند

هیج کس آن‌جا نیسـت

هیچکس با او نیست

هیچکس هیچکس

***

من به آمار زمین مشکوکم

من به آمار زمین مشکوکم

***

چه عجب چیزی گفت

چه شکر حرفی زد

گفت: من تنهایم

هیچکس اینجا نیست

گفت: اگر اشک به دادم نرسد می‌شکنم

اگر از یاد تو یادی نکنم می‌شکنم

بر لب کلبه‌ی محصور وجود

من در این خلوت خاموش سکوت

اگر از یاد تو یادی نکنم می‌شکنم

اگر از هجر تو آهی نکشم

اندر این تنهایی

به خدا می‌شکنم به خدا می‌شکنم

***

من به آمار زمین شک دارم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست؟

"سهراب سپهری"