تا کِی در انتظـــــــار گــــــــذاری به زاری‌ام
باز آی بعـــــد از اینهمه چشـــم انتظاری‌ام

دیشب به یاد زلـــــــف تو در پرده‌های ساز
جان ســـــوز بود شـــــرح سیه روزگـاری‌ام

بس شِکـــــوه کردم از دل ناسازگـــــار خود
دیشب که ســــــاز داشت سرسـازگاری‌ام

شمعــــم تمام گشت و چـــراغ ستاره مُـرد
چشمی نماند شاهــــد شـب زنده داری‌ام

گفتی هوای لاله عُـــذارانِ رِی خوش است
پنداشتـــی که بوالهـــــــــوسِ لاله زاری‌ام

طبعم شکارِ آهـــــــوی سر در کمند نیست
مانَد به شیر شیـــــــوه وحشی شکاری‌ام

سَنـــــدان به سرزنش نتــــــوان کرد پایمال
سرکــــــــوبی ام زیاده کند پافشــــــاری‌ام

شرمـم کشد که بی‌تو نفس میکشم هنوز
تا زنده ام بس است همین شرمســاری‌ام

تا هست تاج عشـــق توام بر سـر ای غزال
شیرین بود به شهــــــرِ غـــزل شهریاری‌ام

شهریار